Isabel is leeg. Leeg getrokken door het bestuur op een grote scholengemeenschap. Ze ziet de worsteling van de leerlingen op school en hun wil ze zo graag helpen. Zo graag dat ze nu een burn-out heeft Ze zet zich in voor vernieuwend onderwijs, maar ze krijgt op één leerkracht na geen medewerking. Ze geloven er niet in. Had ze maar geweten van de Arend De enige vogel die een arend durft te pikken, is
Drie dagen zonder eten, alleen met jezelf in een (donker) bos. Pijn als inwijding. Daar moeten we tegenwoordig toch niet meer aan denken. Maar als pijn een onderdeel van ons bestaan is. Als pijn je een mogelijkheid tot groei biedt. Wat gebeurt er dan als we dat onderdrukken? Stel je hebt net een baby gekregen en ineens ben je iets angstiger dan voorheen. Logisch als je de meeste tijd alleen met je baby doorbrengt.
Je hebt vast ervaren afgelopen jaar hoe belangrijk en moeilijk het is om vrij te zijn. Want als je vrij bent, ben je een eenling en daar kan niet iedereen mee omgaan. Als je een eenling bent, blijf je altijd een ander voor de ander, en dezelfde voor jou. Zo blijf je vrij Maar de meeste zijn bang voor zichzelf. Ze willen liever samen onvrij zijn. Of alleen zijn. Elk kind is een eenling,
Met enige regelmaat laat mijn vriend me op niet te verstane wijze weten dat hij het maar 'zo zo' vindt wat ik doe. Hij snapt maar niet, dat wat ik doe je juist bij je authentieke kern brengt. En ik begrijp maar niet waarom hij zo denkt. Maar toen ik vanmiddag uit het dorp naar huis fietste wist ik het ineens. Hij vind het zweverig gedoe omdat het over voelen, over gevoelens gaat. Voor
Aanraking is je eerste taal Je wordt geboren en je wordt aangeraakt. Aanraking is een vorm van communicatie die onder je huid kruipt. Heb je wel eens nagedacht wat je elke dag allemaal aanraakt en hoeveel informatie je daarmee verzamelt? Je huid is het grootste orgaan wat je hebt en het omvat je tastzin. Met je tastzin neem je waar of je wordt aangeraakt. Hoe hard of zacht de aanraking is en of het
In een wereld waar de polarisatie steeds groter lijkt te worden hoor ik regelmatig mensen om me heen verzuchten… ‘Ik zou zo graag met gelijkgestemden willen wonen.’ Dat snap ik. Het lijkt comfortabel om je alleen te omringen met mensen die hetzelfde denken als jij. Vooral als je zelf niet lekker in je vel zit Als je moe bent. Dan is het heerlijk om lekker vroeg op bed te gaan en nog wat langer
Jij bent jij en ik ben ik. Wij zijn twee afzonderlijke wezens, dat mag duidelijk zijn. Door het lezen van deze blog beïnvloeden we elkaar, er loopt een lijntje tussen ons, terwijl we elkaar misschien niet eens persoonlijk kennen. Waarschijnlijk een dun lijntje. Je vind deze blog goed of niet goed, je gaat over tot de orde van de dag. Je vergeet mij en wat je zojuist gelezen hebt Als wij elkaar kunnen beïnvloeden,
Weet je wat ik zo jammer vind? Dat er nog zoveel vrouwen onzeker zijn Onzeker over hun uiterlijk. Onzeker over wat ze kunnen Onzeker over wat ze waard zijn Misschien herken je dit én voel je diep van binnen dat je veel meer in je mars hebt. Want jij bent natuurlijk Goed in wat je doet Goed hoe je bent Goed in het zorgen voor anderen mensen En eigenlijk weet je dat ook wel.
Authentiek zijn in een namaakwereld. Een wereld waar de norm het dragen van maskers is. Waarin je mening uitspreken al snel ‘te hard’ is. Waarin je intuïtie ‘er niet toe doet’ en er alleen naar het hoofd geluisterd wordt. Waarin menselijke behoeften en grondrechten ‘met één veeg van tafel worden geveegd’. Te pessimistisch? Nee hoor, ik zie het als de weg die leidt naar waarheid, vrijheid, licht, liefde en wijsheid. Te optimistisch? Kan. Optimisme
Ten tijden van crisis ontdek je wie je werkelijk bent Je maskers vallen af en je kern blijft staan. Er is altijd ergens storm Buiten of binnen jezelf. Je krijgt te maken met verlies, of juist met extreme voorspoed. Je verliest je moeder of je bent zwanger van een tweeling. In beide situaties ontdek je wie je zelf bent ✅ Welke maskers er niet meer werken. ✅ Welke angsten de boventoon voeren. ✅ Welke